Skocz do zawartości

Fajna nutka


Gość Gal Anonim

Rekomendowane odpowiedzi

  • 1 miesiąc temu...

uwielbiam placebo RUTH jest za***iste zwłaszcza w tej wersji czyli z kate bush, byłem kiedyś na ich koncercie, super sprawa jak ktoś będzie miał możliwość to nie ma co sie zastanawiać, nie jest to Depeche Mode ale klimat też jest, szkoda że na koncercie nie zagrali nigdy Holocaust a spodziewałem się tego właśnie w PL.... może jeszcze kiedyś doczekam się.

 

 

Edytowane przez MrWhite
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

                         

                         

                                                                 

                         

                         

:smokeing:                    https://www.youtube.com/watch?v=LXL0TBpD_2Y

                         

Edytowane przez ASTEK
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...
  • 7 miesięcy temu...
 
 
IX symfonia w wykonaniu Vienna Philharmonic Orchestra pod batutą Christiana Thielemann'a. 
Poprostu mistrzostwo świata. Jeżeli ktoś nie przepada za muzyką klasyczną polecam zacząć od finałowej kantaty, której pierwsze takty rozbrzmiewają w 51 minucie nagrania. Kontrabasiści pokazali niezwykle wysoki poziom umiejętności.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 miesiące temu...

Cztery pory roku (Le quattro stagioni) – cykl 4 koncertów skrzypcowych umieszczony w wydanym w 1725 roku zbiorze 12 koncertów p. 8 Il cimento dell'armonia e dell'inventione („Spór między harmonią a wyobraźnią”). Skomponował je Antonio Vivaldi (1678–1741) około roku 1720 w Mantui i wydał w Amsterdamie w 1725 roku z dedykacją czeskiemu hrabiemu Wenzlowi von Morzin, który był mecenasem Vivaldiego. Są to koncerty solowe będące doskonałym przykładem muzyki ilustracyjnej. Powstały na podstawie anonimowych sonetów (możliwe, że autorem był sam Vivaldi). W partyturze zaznaczono, które fragmenty sonetów odnoszą się do której części muzyki.

 

 

Koncert nr 1 E-dur „Wiosna” („La Primavera”), RV 269
- Allegro
- Largo
- Allegro
Koncert nr 2 g-moll „Lato” („LʼEstate”), RV 315
- Allegro non molto
- Adagio e piano - Presto e forte
- Presto
Koncert nr 3 F-dur „Jesień” („LʼAutunno”), RV 293
- Allegro
- Adagio molto
- Allegro
Koncert nr 4 f-moll „Zima” („LʼInverno”), RV 297
- Allegro non molto
- Largo
- Allegro
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ludvig van Beethoven


Sonata Księżycowa


 



 


Sonata fortepianowa nr 14 cis-moll op. 27 nr 2 "Sonata quasi una fantasia" Ludwiga van Beethovena, znana jako sonata Księżycowa (niem. Mondscheinsonate) to jedna z najsłynniejszych sonat w historii muzyki. Powstała w latach 1800-1801. Trzydziestoletni kompozytor zadedykował ją swojej ukochanej, hr. Giulietcie Guicciardi, która była równocześnie jego uczennicą

 

Nazwa, która przylgnęła do utworu, nie została nadana przez samego Beethovena (ten określił ją, podobnie jak wydaną razem z nią Sonatę op. 27/1, włoskim mianem Sonata quasi una fantasia, "Sonata na kształt fantazji"), lecz przez poetę i krytyka muzycznego Ludwiga Rellstaba. Pierwsza część Sonaty przywodziła mu na myśl odbicie światła księżyca w gładkiej tafli jeziora. (Rellstab miał na myśli szwajcarskie Jezioro Czterech Kantonów).

 

Podobnie, jak wiele innych szerzej znanych klasycznych utworów Sonata Księżycowa doczekała się licznych odniesień w popkulturze. John Lennon na odwróconej sekwencji akordów oparł temat utworu Because, a Stuart Hamm wykorzystał ją w swoim albumie z 2002 roku – Radio Free Albemuth. Warto również wspomnieć o grach komputerowych jak Resident Evil, Earthworm Jim 2 oraz wielu filmach, gdzie także można usłyszeć sonatę Beethovena

 


Części utworu:

1. Adagio sostenuto

2. Allegretto

3. Presto agitato 

 

Księżycowa nie ma klasycznej budowy sonaty. Pominięta jest pierwsza część (szybka), allegro sonatowe. Początkowe Adagio sostenuto odpowiada formalnie części drugiej, powolnej. Beztroskie Allegretto gra rolę menueta lub scherza, stojącego zazwyczaj na trzecim miejscu. Finał, Presto agitato (wł. "bardzo szybko, z wzburzeniem") kończy dzieło nadspodziewanie mocnym akcentem.

 

Źródło: wikipedia.org

Edytowane przez KarolRadom
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Wolfgang Amadeus Mozart


 


Eine kleine Nachtmusik


 



 


Serenada na orkiestrę smyczkową G-dur nr 13 KV 525, znana jako Eine kleine Nachtmusik (Mała nocna serenada lub Mała nocna muzyka czy Mały nokturn) jest jedną z najbardziej znanych kompozycji Wolfganga Amadeusa Mozarta. Została napisana w 1787 roku w Wiedniu, w tym samym czasie, kiedy kompozytor pracował nad operą Don Giovanni. Nie są znane okoliczności powstania dzieła.

 

Utwór jest typowym przykładem rokokowej muzyki rozrywkowej. Beztroski w charakterze, stoi w sprzeczności z kłopotami i cierpieniami, jakie były udziałem Mozarta w ostatnich latach życia.

 

Eine kleine Nachtmusik jest kompozycją napisaną na kwartet smyczkowy, ale w praktyce dzieło wykonywane jest najczęściej przez orkiestrę smyczkową.

 

Utwór składa się z czterech części:

1. Allegro

2. Romanca (Andante)

3. Menuet (Allegretto)

4. Rondo (Allegro)

 

Allegro: ma budowę formy sonatowej. Zbudowana jest na fanfarowym motywie, wprowadzonym na początku przez skrzypce

Romanca: Kontrastowa w stosunku do Allegro, liryczna w charakterze, ma budowę ronda sonatowego ABACA. Temat C utrzymany jest w tonacji molowej.

Menuet i trio o budowie ABA. Zamiast dworskiego, dystyngowanego charakteru, utrzymany jest w nastroju ludowego lendlera.

Rondo: o budowie formy sonatowej, z początkowym swobodnym nastrojem i dramatycznym epizodem w modulacji do g-moll.

 

Źródło: wikipedia.org

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przypomniały mi się stare czasy  :D

Ciekaw jestem czy wiecie z kim mi się to skojarzyło  ;D

 

https://www.youtube.com/watch?v=Ryso3XIt5sw

 

A to dla Ryjków  :D

 

 

 

 

podoba Ci się daj plusika :)

Edytowane przez MOCZAR
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 3 miesiące temu...

Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen


 


https://www.youtube.com/watch?v=OLlux8ICOfI


 


Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen („Piekielna zemsta kipi w moim sercu”) - aria sopranowa Królowej Nocy z II aktu opery Czarodziejski flet (oryg. Die Zauberflöte) skomponowanej przez W. A. Mozarta, do której libretto napisał Emanuel Schikaneder.

Aria została skomponowana w tonacji d-moll na pary fletów, obojów, fagotów, rogów, trąbek razem z kotłami oraz sekcją smyczkową. Jest to większy skład niż dla arii O zittre nicht... i wymaga udziału wszystkich muzyków orkiestry oprócz puzonistów.

Aria uznawana jest za bardzo trudny do wykonania utwór, okrzyknięta została jedną z najtrudniejszych arii operowych świata. Aria mieści się w przedziale dwóch oktaw, od f1 do f3. Wymaga ona dużej tessitury nawet dla sopranu.

 

Tekst arii:

Der Hölle Rache kocht in meinem Herzen,

Tod und Verzweiflung flammet um mich her!

Fühlt nicht durch dich Sarastro Todesschmerzen,

So bist du meine Tochter nimmermehr.

Verstossen sei auf ewig,

Verlassen sei auf ewig,

Zertrümmert sei'n auf ewig

Alle Bande der Natur

Wenn nicht durch dich Sarastro wird erblassen!

Hört, Rachegötter, hört der Mutter Schwur!

 

Źródło: wikipedia.org

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 4 tygodnie później...

Carmen Habanera

L'amour est un oiseau rebelle

 

 

Habanera Carmen z I aktu – zaczyna się od słów L'amour est un oiseau rebelle (Miłość jest niesfornym ptakiem), które napisał sam Bizet. Jest ona najlepszą charakterystyką głównej bohaterki – niezdolnej do stałego uczucia, często zmieniającej kochanków. Pieśń świadczy o tym, że Carmen nie czuje się odpowiedzialna za krzywdę, którą wyrządza „usidlonym” przez siebie mężczyznom. Co ciekawe, muzyka Habanery, najsławniejszy fragment opery i jedna z najbardziej znanych melodii w ogóle nie jest kompozycją Bizeta, lecz zapożyczeniem z utworu El Arreglito baskijskiego kompozytora Sebastiána Iradiera, który Bizet wykorzystał, sądząc iż ma do czynienia z melodią ludową.
 
Habanera – taniec i rodzaj muzyki pochodzący z Kuby, rozpowszechniony w Hiszpanii, w tempie umiarkowanym i metrum 2/4. Charakteryzuje się silnym akcentem na pierwszej części taktu, zrytmizowany. Nazwa habanera powstała w Madrycie w latach 1850.
 

 

L’amour est un oiseau rebelle

Que nul ne peut apprivoiser,
Et c’est bien in vain qu’on l’appelle
S’il lui convient de refuser.
Rien n’y fait, menace ou prière.
 
L’un parle bien, l’autre se tait.
Et c’est l’autre que je préfère.
Il n’a rien dit mais il me plait.
 
L’amour! L’amour! L’amour! L’amour!
 
L’amour est enfant de Bohême,
Il n’a jamais jamais connu de loi.
Si tou ne m’aimes pas, je t’aime.
Si je t’aime, prends garde à toi!
 
Si tou ne m’aimes pas, si tou ne m’aimes pas, je t’aime,
Mais si je t’aime, si je t’aime, prends garde à toi!
 
L’oiseau que tu croyais surprendere
Battit d’aile et s’envola.
L’amour est loin, tu peux l’attendre.
Tu ne l’attends pas, il est là.
 
Tout atour de toi, vite vite,
Il vient, s’en va, puis il revient.
Tu crois le tenir, il t’evite.
Tu crois l’eviter, il te tient.
 
L’amour! L’amour! L’amour! L’amour!
 
L’amour est enfant de Bohême,
Il n’a jamais jamais connu de loi.
Si tou ne m’aimes pas, je t’aime.
Si je t’aime, prends garde à toi!
 
Si tou ne m’aimes pas, si tou ne m’aimes pas, je t’aime,
Mais si je t’aime, si je t’aime, prends garde à toi!

 

 
Źródło: wikipedia.org
Edytowane przez KarolRadom
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 3 lata później...

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

Ładowanie
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Musisz zaakceptować regulamin Warunki użytkowania.